1. در حال حاضر، قطعات استاندارد موجود در بازار عمدتا شامل فولاد کربن، فولاد ضد زنگ و مس است.
(1) فولاد کربنی. ما فولاد کم کربن، فولاد کربن متوسط و فولاد کربن بالا و فولاد آلیاژی را با محتوای کربن موجود در مواد فولاد کربنی تشخیص می دهیم.
1. فولاد کم کربن C%≤0.25% معمولا در چین فولاد A3 نامیده می شود. کشورهای خارجی اساساً 1008، 1015، 1018، 1022 و غیره نامیده می شوند. عمدتاً برای پیچ و مهره های درجه 4.8، مهره های درجه 4، پیچ های کوچک و سایر محصولات بدون نیاز به سختی استفاده می شود. (توجه: پیچ دم مته عمدتاً از مواد 1022 ساخته شده است.)
2. فولاد کربن متوسط 0.25٪
3. فولاد پر کربن C%>0.45%. در حال حاضر در بازار استفاده نشده است
4. فولاد آلیاژی: عناصر آلیاژی را به فولاد کربن معمولی اضافه کنید تا برخی از خواص ویژه فولاد را افزایش دهید: مانند 35، 40 کروم مولیبدن، SCM435، 10B38. پیچ های Fangsheng عمدتا از فولاد آلیاژی کروم مولیبدن SCM435 استفاده می کنند، اجزای اصلی C، Si، Mn، P، S، Cr، Mo هستند.
(2) فولاد ضد زنگ. کلاس عملکرد: 45، 50، 60، 70، 80
به طور عمده به آستنیت (18٪ کروم، 8٪ نیکل) با مقاومت حرارتی خوب، مقاومت در برابر خوردگی خوب و جوش پذیری خوب تقسیم می شود. A1، A2، A4
مارتنزیت و 13% کروم دارای مقاومت خوردگی ضعیف، استحکام بالا و مقاومت در برابر سایش خوب هستند. فولادهای زنگ نزن فریتی C1، C2، C4. 18٪ کروم مقاومت در برابر خوردگی و خوردگی بهتری نسبت به مارتنزیت دارد. در حال حاضر مواد وارداتی در بازار عمدتاً محصولات ژاپنی است. با توجه به سطح، عمدتا به SUS302، SUS304 و SUS316 تقسیم می شود.
(3) مس. مواد متداول مورد استفاده برنج ... آلیاژهای روی - مس هستند. بازار عمدتا از مس H62، H65، H68 به عنوان قطعات استاندارد استفاده می کند.
3. تأثیر عناصر مختلف در مواد بر خواص فولاد:
1. کربن (C): استحکام قطعات فولادی به ویژه عملکرد عملیات حرارتی آن را بهبود می بخشد، اما با افزایش محتوای کربن، پلاستیسیته و چقرمگی کاهش می یابد و عملکرد سرد و عملکرد جوش قطعات فولادی را تحت تاثیر قرار می دهد.
2. منگنز (Mn): استحکام فولاد را بهبود می بخشد و سختی پذیری را تا حدی بهبود می بخشد. یعنی قدرت نفوذ سخت شدن را در هنگام کوئنچ افزایش می دهد و منگنز نیز می تواند کیفیت سطح را بهبود بخشد، اما منگنز زیاد برای شکل پذیری و جوش پذیری مضر است. و بر کنترل پوشش در حین آبکاری تأثیر می گذارد.
3. نیکل (Ni): استحکام قطعات فولادی را بهبود می بخشد، چقرمگی را در دمای پایین بهبود می بخشد، مقاومت در برابر خوردگی اتمسفر را بهبود می بخشد و می تواند اثر عملیات حرارتی پایدار را تضمین کند و اثر شکنندگی هیدروژن را کاهش دهد.
4. کروم (Cr): این می تواند سختی پذیری را بهبود بخشد، مقاومت در برابر سایش را بهبود بخشد، مقاومت در برابر خوردگی را بهبود بخشد و برای حفظ استحکام در دماهای بالا مفید است.
5. مولیبدن (Mo): می تواند به کنترل سختی پذیری کمک کند، حساسیت فولاد به شکنندگی را کاهش دهد و تأثیر زیادی در بهبود استحکام کششی در دماهای بالا داشته باشد.
6. بور (B): می تواند سختی پذیری را بهبود بخشد و به فولاد کم کربن کمک کند تا پاسخ مورد انتظار را به عملیات حرارتی داشته باشد.
7. آلوم (V): دانه های آستنیت را تصفیه می کند و چقرمگی را بهبود می بخشد.
8. سیلیکون (Si): برای اطمینان از استحکام قطعات فولادی، محتوای مناسب می تواند انعطاف پذیری و چقرمگی قطعات فولادی را بهبود بخشد.
(2) رابطه بین ترکیب شیمیایی اصلی و خواص فولاد ضد زنگ.
1. کربن C می تواند سختی و استحکام را افزایش دهد و محتوای بیش از حد باعث کاهش شکل پذیری و مقاومت در برابر خوردگی آن می شود.
2. کروم کروم می تواند مقاومت در برابر خوردگی، مقاومت در برابر اکسیداسیون، پالایش دانه ها، افزایش استحکام، سختی و مقاومت در برابر سایش را افزایش دهد.
3. نیکل نیکل می تواند استحکام دمای بالا، مقاومت در برابر خوردگی را افزایش دهد و سرعت سخت شدن کار سرد را کاهش دهد
4. مولیبدن مو باعث افزایش استحکام و مقاومت در برابر خوردگی عالی در برابر اکسیدها و آب دریا می شود
